سلام بانو
روز مرد وروزپدر شد و به نظرم اومد،چند جمله ای هم از مردها بگیم….
کلی عکس و متن دیدم اینروزا برای روز مرد…خانمی که کیکی به شکل جوراب درست کرده…
دسته گلی از جوراب…
جملاتی مثل جوراب پاره هاتو ،تحمل کن روز مرد نزدیکه همسرم….
در ظاهر شاید تمام اینا شوخی به نظر برسن…اما….
توی این زمونه مرد بودن،جرات میخواد…
که برای رفاه حال زن و بچه صبح زود بزنی بیرون و توتاریکیه شب برگردی…
مردهای این دوره،جوانی وزندگی کردن رو فراموش کردند…فشار مخارج و مسئولیت زندگی،بی سر وصدا دونه دونه،موهای تیره شونو سفید میکنه…
راستی خانما،تا حالا همسراتون از آرزوهاشون براتون گفتن؟
بی انصافیه،که اینهمه گذشت و تلاش رو در قالب شوخی ها باب شده قرار بدیم و مظلومیت وتلاش این بخش از هستی رو نبینیم…
بانو….
گاهی نگاهی به دستهای همسرت بنداز…
و به خطوطی که در اطراف چشم ها و پیشونی همسرت داره عمیق میشه…
گاهی به جای اینکه تو آغازکننده باشی،سکوت کن و اجازه بده که لحظاتی او هم گوینده باشه،واز خودش بگه…
بانو….گاهی عکسهاشو از جوانی تا الان کنار هم بچین و باور کن فقط تو جوانیتو توی این خونه نذاشتی…
مرتب تلاششو در ترازو قرار نده و باعرضه بودن و نبودنش رو با کمتر و بیشتر داشتن دارائیهاش قیاس نکن…
سعیش رو ببین…و تغییراتشو بخاطر تو و زندگی مشاهده کن…
بانو،باور کن جهان هرگز به صلح نمیرسه اگر ما غرق مظلومیت خودمون باشیم…
تربیت کامل نمیشه،اگر یاد نگیریم که تمسخر مردان و زنان،در حقیقت تمسخر بخش مهمی از خودمونه…
کاش به جای هدیه دادنها و گرفتن ها، زمانی رو صرف شنیدنه بدون قضاوت کنیم…
اصلا فکر کردیم که چرا اینهمه هدیه که اینروزا رد و بدل میشه،نتونسته عشق رو در جامعه بیشتر کنه؟
آخرین نظرات